اختیار خرید (Call option)

حسابداری نوین

**دانش هر فرد نه دارایی اوست نه سرمایه او بلکه بدهی او به جامعه است **

قراردادهای اختیار معامله و کنترل ریسک سرمایه گذاری

قراردادهای اختیار معامله و کنترل ریسک سرمایه گذاری

قراردادهای اختیار معامله، محبوب ترین و مهم ترین اوراق مشتقه می باشند که نه تنها ریسکی به مراتب کمتر از قراردادهای آتی دارند، بلکه راهبردهای متعددی برای کاهش ریسک سرمایه گذاری و کسب سود داشته و با قراردادهای آتی در این مقام قابل مقایسه نیستند.

همانطور که از نام این اوراق می توان استنباط نمود، قراردادهای اختیار معامله به خریدار خود "حق یا اختیار" خرید و یا فروش یک دارایی را به قیمتی مشخص طی یک دوره زمانی واگذار می کنند. این قرادادها به دو دسته طبقه بنــــدی می شونــــد کــه عبارت از قـــراردادهــــای حق خرید " Call Option " و قــرارداد حـــق فــروش " Put Option " می باشند.

از آنجا که بطور معمول هر قرارداد دو طرف دارد، در مقابل خریدار این اوراق، فروشنده ای وجود دارد که در ازای دریافت مبلغی " Premium " متعهد می شود که در طی دوره قرارداد، چنانچه خریدار اختیار معامله بخواهد، دارایی مورد قرارداد را با قیمت از پیش تعیین شده مندرج در قرارداد به او واگذار نماید و یا از او خریداری نماید. بنابراین قراردادهای اختیار معامله برای خریداران آنها ایجاد حق انتخاب می نمایند و برای فروشندگان این قراردادها تعهدآور می باشند.

تعدد و فراوانی راهبردها و استراتژی های اوراق اختیار معامله قابلیت انعطاف زیادی به آنها داده است، بطوریکه کلیه سرمایه گذاران با هر درجه ای از ریسک پذیری می توانند از آنها در شرایط رونق و رکود بازار بهره بگیرند و ریسک های سرمایه گذاری خود را حذف و یا کاهش دهند و در رکودی ترین و پرنوسان ترین شرایط برای خود ایجاد سود نموده و ریسک سرمایه گذاری هایشان را کاملا کنترل نمایند، در حالیکه قراردادهای آتی دارای ریسک زیادی بوده و بالقوه می توانند زیانهای عمده ای را به سرمایه گذاران تحمیل کنند. اما نکته مهمی که نمی باید از نظر دور داشت، آشنایی و احاطه به مکانیزم استفاده از این اوراق و چگونگی بکارگیری استراتژی های اوراق اختیار است که در غیر اینصورت می تواند به زیانهای عمده ای منجر شود.

امروزه در بازارهای مالی جهان، اوراق اختیار معامله سهام، کاربرد فراوانی داشته و کمتر سرمایه گذار حرفه ای است که از این گونه قراردادها استفاده نکند. گرچه قراردادهای "اختیار معامله سهام" بیش از هر اوراق اختیار معامله دیگری کاربرد جهانی دارند، اما استفاده از قراردادهای اختیار در معاملات اوراق قرضه، ارزهای معتبر جهانی، شاخص های سهام و انواع کالاهای استراتژیک و اساسی نیز بسیار معمول است.

شباهت های قراردادهای آتی و اختیار معامله

هر دوی این اوراق در زمره اوراق مشتقه می باشند که ارزش آنها بستگی به دارایی های تحت پوششان دارد. اینگونه قراردادها بین دو طرف که یکی خریدار و دیگری فروشنده است منعقد می شوند و عمری محدود داشته و دارای سررسید می باشند و از اهرم مالی استفاده می کنند و جمع جبری سود و زیان طرفین قرارداد همیشه برابر صفر است. به بیان دیگر میزان سود یک طرف قرارداد دقیقا برابر زیان طرف دیگر است که این خاصیت را در اصطلاح غرب " Zero Sum Games " می نامند.

تفاوت های قراردادهای آتی و اختیار معامله

گرچه اوراق اختیار معامله و آتی دارای مشابهت های اصولی می باشند، اما تفاوتهای عمده و حائز اهمیتی نیز در میان این دو دسته اوراق مشتقه وجود دارد که اطلاع از آنها برای سرمایه گذاران ضروری است. شاید از هردوی این قراردادها در حصول به اهداف مشابه سرمایه گذاری استفاده شود، اما روشهای بکارگیری این ابزار در تحقق اهداف سرمایه گذاری کاملا متفاوت است. در یک دسته بندی کلی می توان سه تفاوت را بین اوراق آتی و اختیار معامله مطرح نمود.

اول آنکه اوراق اختیار معامله به دارنده آن حق خرید یا فروش دارایی را می دهند، به معنی دیگر خریدار می تواند از این حق به دلخواه خود استفاده کند و یا آن را فراموش نماید و حق خود را اعمال نکند. در حالیکه اوراق آتی برای طرفین قرارداد تعهد ایجاد می نمایند و هیچیک از طرفین قادر نیستند از اجرای تعهدات خود سرباز بزنند. به بیان دیگر اوراق اختیار معامله برای خریدار آنان ایجاد حق می نمایند، در حالیکه خریداران اوراق آتی دارای تعهد می باشند. دارنده اوراق اختیار معامله می تواند در صورتیکه شرایط به نفع او نباشد، از انجام معامله خودداری نموده و هزینه او محدود به همان مبلغ کوچک اولیه ای است که برای ایجاد حق و یا اختیار به فروشنده پرداخت نموده است. اما از آنجا که اوراق آتی برای خریدار و فروشنده ایجاد تعهد می کنند، لذا معامله گران همیشه در معرض ریسک جدی قرار داشته و چنانچه ارزش دارایی مورد معامله در جهت خلاف انتظار معامله گر حرکت کند، زیان فراوانی می بینند. این خاصیت بسیار پراهمیت موجب شده است که اوراق اختیار معامله مجبوبیت بیشتری از اوراق آتی داشته و کاربرد آنان در انواع سرمایه گذاری های اوراق بهادار بسیار گسترده تر از اوراق آتی است.

دومین تفاوت بین اوراق اختیار معامله و اوراق آتی، قیمت دارایی مورد قرارداد است. اوراق آتی دارای قیمت هدف نیستند و مشارکت کنندگان در بازار مذکور با قیمت های اعلام شده وارد بازار می شوند و سود و زیان معامله به محض فاصله گرفتن قیمت قرارداد آتی از قیمت اولیه ورود به بازار نمایان می شود و تا هنگام سررسید، این قیمت در حال نوسان خواهد بود و ارزش قرارداد نوسان می کند، و همیشه دارای ارزش است و رابطه خطی با دارایی مورد قرارداد دارد. در حالیکه قراردادهای اختیار معامله دارای قیمت هدف می باشند و چنانچه قیمت دارایی در طول دوره قرارداد به قیمت مذکور نرسد، دارای ارزش نخواهند بود و قرارداد در پایان کار با ارزش صفر باطل خواهد شد.

سومین تفاوت آن است که در قراردادهای آتی هزینه یا کارمزدی برای ورود به بازار وجود ندارد، اما برای ورود به بازار اختیار معامله، هزینه و کارمزدی باید به فروشنده اوراق اختیار پرداخت شود (Premium) . اندازه این کارمزد بستگی به ارزش دارایی و مدت زمانی است که تا سررسید وجود دارد. ارزش ذاتی اوراق اختیار معامله مابه التفاوت قیمت دارایی از قیمت هدف می باشد که در اختیار خرید مازاد قیمت دارایی از قیمت هدف است و در اختیار فروش مازاد قیمت هدف از قیمت دارایی است.

قیمت هدف – قیمت دارایی = ارزش ذاتی اختیار خرید

قیمت دارایی – قیمت هدف = ارزی ذاتی اختیار فروش

تفاوتهای میان اوراق آتی و اختیار معامله مبین آن است که ریسک و بازده این اوراق با یکدیگر بسیار متفاوت است. قراردادهای آتی پرریسک ترین اوراق بهادار جهان می باشند، در حالیکه اوراق اختیار معامله ریسکی کمتر داشته و خریداران این اوراق، همیشه با ریسکی محدود و بازده ای نامحدود مواجه هستند. اما فروشندگان اوراق اختیار دارای ریسکی مشابه با قراردادهای آتی هستند و معمولا مورد استفاده سرمایه گذاران حرفه ای می باشند که با اتخاذ استراتژی های چندگانه از بکارگیری آنها سود می برند.

برگرفته از سایت آواگلد

با عرض سلام به خدمت بازدید کنندگان محترم
امیدوارم که مطالب این ویلاگ مورد عنایت شما قرار گیرد
با تشکر
سجاد سالاری
کارشناس ارشد حسابداری دانشگاه مازندران
به نام خداي حسابگر و حسابرس ،حسابدار زمين و آسمان و هر آنچه در اوست. هم او که افتتاحيه و اختتاميه‌ي همه‌ي کتاب‌ها و حساب‌ها است.

ترازش هميشه موزون است و موجودي‌هايش همواره در فزون. مطالبات مشکوک الوصولي ندارد، زيرا کسي از قدرت لايزال او نمي‌تواند بگريزد. استهلاک انباشته محاسبه نمي‌کند چون در سيطره‌ي حسابداري او چيزي بي‌ارزش نمي‌شود. به کسي ماليات نمي‌دهد و از کسي به ناحق چيزي نمي‌گيرد. نه شرکت سهامي است و نه تضامني. هيچ شراکتي با احدي ندارد. خود مالک است و بي‌رقيب. تلفيق و ادغام و ترکيب در حوزه‌ي شخصيتش پيش‌بيني شده است. حسابداري تورمي ندارد، زيرا ارزش‌ها در نظرش تغيير ناپذيرند. حسابداريش آن‌قدر خالص است که دوره‌ي مالي در آن تعريف ناشدني و واحد پولي در آن بي‌معنا است. عملکرد او به دوره‌ي محدودي منحصر نيست و ازل تا ابد را در بر مي‌گيرد. تداومش يک فريضه نيست، بلکه يک اصل و حقيقتي محض است. مديريتش حسابداري و حسابداريش مديريت که بر مدار عدالت استوار است و به مثقال و ذره هم مي‌رسد و چيزي از قلم نمي‌افتد. فضل و بخشش او بر محور اهميت مي‌چرخد و سرمايه‌ي بندگان اميدواري به اوست و همان است که رهايي‌بخش آنان از حساب و کتاب روز جزا خواهد بود .

با اختیار معامله در بورس بیشتر آشنا شویم

اختیار معامله چیست؟ همه چیز درمورد قرارداد اختیار معامله و کاربرد های آن

آنچه شما در این مطلب می خوانید

قرار داد اختیار معامله چیست؟

اختیار معامله (stock option) یک ابزار بسیار مناسب برای کاهش دادن ریسک سرمایه گذاری ، افزایش قدرت نقدشوندگی و برنامه‌ریزی‌های بلندمدت است . مهمترین نکته در این نوع قرار داد ها کلمه ” اختیار” می باشد که به دو دسته اختیار فروش و اختیار خرید تقسیم می شوند . از قرداد اختیار معامله در شاخص بورس استفاده می شود . اختیار معامله به گروه بزرگی به نام اوراق بهادار مشتقه ( یعنی قیمت دارایی خریداری شده شما به به عوامل دیگری نیز بستگی دارد ) تعلق دارد . در صورتی که قبلا کد معاملاتی دریافت کرده باشید با همان کد می توانید در معاملات قرارداد اختیاری نیاز شرکت کنید .

اختیار معامله ،یک قرارداد بین خریدار و فروشنده است که بر این اساس خریدار می تواند بخش از دارایی درج شده در قرارداد را با قیمت معین و در یک زمان مشخص بخرد یا بفروشد . حال با معنای اختیار معامله چیست آشنا شدیم . اختیار معامله در اوراق بهادار در صورت نداشتن اطلاعات کافی بسیار ریسک پذیر است.

نحوه کارکرد قرارداد دراختیار معامله چیست؟

در اصل خریدار با پرداخت مبلغی معین ، اختیار اعمال (هیچ اجباری در اعمال قرارداد برای خریدار وجود ندارد و تنها در صورت تمایل خریدار اعمال صورت می پذیرد) آن قرارداد را خریداری کرده است و در ابتدا شما تنها مبلغ قرارداد اختیار معامله را پرداخت می کنید.اگر خریدار طی تاریخ تعیین شده در قرارداد تصمیم بگیرد که آن را اعمال کند،فروشنده موظف است به تعهدات خود عمل کند.

اختیار خریدار یا Call Option :

در این قرارداد ، خریدار حق خرید یک سهام ، اوراق بهادار و …. را با قیمتی معین و تا تاریخ مشخصی دارد و هیچ اجباری برای خریدار جهت خرید آن دارایی وجود ندارد . لازم بذکر است خریدار زمانی میتواند در یک قرارداد سود کند که قیمت آن دارایی (سهام ، اوراق بهادار و …) تا تاریخ سررسید بیشتر از قیمت درج شده در قرارا باشد .

اختیار فروش یا Put Option :

خریدار این اجازه را دارد که مقدار مشخصی از یک دارایی را در تاریخ مشخص و با قیمتی معین به فروشنده اختیار معامله بفروشد. در واقع اختیار فروش به خریدار آن، حق فروش دارایی را می‌دهد. باید توجه داشت که افت قیمت سهام اختیار فروش را با ارزش تر می کند .

قیمت اعمال چیست ؟ (Strike Price)

قیمت اعمال در یک قرارداد اختیار معامله، همان قیمتی است که در زمان عقد قرارداد در آن ذکر می شود و خریدار میتواند هر زمان که بخواهد آن دارایی را با همان قیمت تعیین شده خرید/فروش کند .

انواع قرار داد اختیار معامله چیست؟

1. اختیار معامله آمریکایی: قبل از تاریخ سر رسید قابل اعمال است.
2. اختیار معامله اروپایی: در تاریخ سررسید قابل اعمال است و قبل از تاریخ تعیین شده اجازه هیچگونه اعمالی را ندارد. در حال حاضر در بازار بورس ایران از قرارداد اختیار اروپایی استفاده می شود.

از جمله اختیار قرار دادهای که میتوان از آنها نام برد عبارتند از: اختیار قرارداد برمودا ( این قرارداد تلفیق دو اختیار معامله آمریکایی و اروپایی می باشد ، اختیار قرارداد آسیایی، اختیار قرارداد بلامانع، اختیار قرار داد نا متعارف

اختیار معامله در بورس چیست؟

قردادها یک بخش مهم در بورس به شمار می‌آیند. در این بخش از سری مقالات دلفین وست به آموزش و معرفی کلی قراردادها در بورس، انواع قراردادها، اختیار معامله، قرارداد مشتقه و قرارداد حق فروش می‌پردازیم. بنابراین اگر شما نیز مقالات ما را در خصوص آموزش بورس دنبال می‌کنید این مقاله را نیز از دست ندهید و ما را تا انتهای این مقاله همراهی کنید.

اختیار معامله (Option) در بورس

قراردادی است که به خریدار آن حق خرید یا فروش دارایی پایه یا ابزار مالی را با اعمال یک قیمت معین و در یک تاریخ خاص را می‌دهد ولی خریدار در اجرای آن تعهدی ندارد. خریدار در ازای پرداخت مبلغ مشخصی، اجازه خرید یا فروش دارایی ثبت شده در قرارداد را با قیمت مشخص و در زمان تعیین شده را دارد.از جهت دیگر فروشنده، مجوزه معامله را در مقابل اعطای این حق به خریدار با دریافت مبلغ مشخصی هنگام عقد قرارداد و براساس بندهای مذکور در آن، آماده فروش دارایی خویش می‌باشد.

حال ممکن است در زمان مشخص شده خریدار دارایی مورد نظر را خرید و فروش نکند، در این حالت دارایی مذکور در اختیار فروشنده قرار خواهد گرفت و خریدار مبلغ پرداخت شده را از دست خواهد داد. به شما حق میدهیم که احساس سردرگمی کنید. زیرا مفهوم اختیار معامله یکی از پیچیده ترین مفاهیم بازار سرمایه است اما شاید برای شما جالب باشه که بدانید ما هر روز در زندگی روزمره از این مفهوم خیلی استفاده می‌کنیم. در واقع مفهوم اصلی اختیار معامله این است که در زمان حال، ابهامات آینده را پیش بینی کنیم و آن‌ها را ارزش‌گذاری کنیم.

فواید اختیار معامله

یکی از فواید مهم اختیار معامله، تطبیق‌پذیری و توانایی آن برای ارتباط برقرار کردن با دارایی‌های سنتی‌ مانند سهام شخصی است. این ویژگی به شما امکان می‌دهد که موقعیت خود را طبق شرایطی که ممکن است در بازار اتفاق بیفتد، تطبیق دهید یا تنظیم کنید. برای مثال می‌توانیم از اختیار معامله به‌عنوان سپر دفاعی در برابر بازار بورسِ در حال سقوط استفاده کنیم تا ضرر سقوط سهام را کاهش بدهیم یا می‌توانیم از آن برای پیش‌بینی استفاده کنیم یا اگر بخواهیم می‌توانیم با استفاده از آن‌ها خیلی محافظه‌کار باشیم. بنابراین استفاده از اختیار معامله را می‌توان به‌عنوان بخشی از استراتژی وسیع‌تر سرمایه‌گذاری توصیف کرد.

قرارداد مشتقه چیست؟

قرارداد مشتقه عبارت است از اوراق بهادار مالی با ارزشی که به یک دارایی اساسی یا یک گروه دارایی متکی یا از آن مشتق شده باشد. معیارخود مشتقه یک قرارداد بین دو یا چند طرف است و مشتقه قیمت خود را از نوسانات دارایی اساسی بدست می آورد. متداول ترین‌دارایی‌های اساسی برای مشتقات سهام، اوراق قرضه، کالاها، ارزها، نرخ بهره و شاخص‌های بازار هستند. این دارایی‌ها معمولاً از طریق کارگزاری ها خریداری می‌شوند. مشتقات می‌توانند بدون نسخه (OTC) یا از طریق صرافی معامله کنند. مشتقات فرابورس سهم بیشتری از بازار را تشکیل می دهند. مشتقات معامله شده خارج از بورس به طور کلی احتمال بیشتری برای ریسک طرف مقابل دارند. ریسک طرف مقابل خطری است که یکی از طرف های درگیر در معامله ممکن است (ناکامی در پرداخت فوری سود یا اصل سرمایه در زمان مقرر نکول یا ورشکستگی گفته می شود) کند. این احزاب بین دو طرف خصوصی تجارت می‌کنند و هیچ نظارتی ندارند. برعکس، مشتقات معامله شده در بورس استاندارد و با شدت بیشتری تنظیم می شوند.

مبانی ابزار مشتق

از مشتقات می‌توان برای محافظت از موقعیت، حدس و گمان در مورد حرکت جهت دارایی پایه یا دادن اهرم به دارایی ها استفاده کرد. ارزش آن‌ها از نوسانات ارزش دارایی اساسی حاصل می‌شود. در اصل از مشتقات برای اطمینان از متعادل بودن نرخ ارز کالاهای مورد معامله در سطح بین المللی استفاده می-شد. با ارزش های متفاوت ارزهای ملی، بازرگانان بین المللی به یک سیستم برای پاسخگویی به اختلافات احتیاج داشتند. امروزه، مشتقات بر اساس طیف گسترده ای از معاملات انجام می شوند و کاربردهای بیشتری دارند. حتی مشتقات مبتنی بر داده های آب و هوا مانند مقدار باران یا تعداد روزهای آفتابی در یک منطقه وجود دارد.

یک سرمایه گذار اروپایی را تصور کنید که حساب های سرمایه گذاری وی به یورو تبدیل شده است. این سرمایه گذار سهام یک شرکت آمریکایی را از طریق صرافی ایالات متحده با استفاده از دلار آمریکا (USD) خریداری می‌کند. در حال حاضر سرمایه‌گذار در معرض خطر نرخ ارز هنگام نگه داشتن آن سهام است. نرخ ارز این خطر را تهدید می کند که ارزش یورو در رابطه با دلار آمریکا افزایش یابد. اگر ارزش یورو افزایش یابد، هر سودی که سرمایه گذار از فروش سهام بدست آورد، با تبدیل به یورو، از ارزش کمتری برخوردار می‌شود.

برای جلوگیری از این ریسک، سرمایه‌گذار می‌تواند یک مشتق ارز خریداری کند تا نرخ ارز خاصی را قفل کند. مشتقاتی که می‌توانند برای پوشش دادن این نوع ریسک مورد استفاده قرار گیرند شامل معاملات آتی ارز و مبادله ارز هستند. سوداگری که انتظار دارد یورو نسبت به دلار گران شود، می‌تواند با استفاده از مشتقی که با یورو افزایش ارزش پیدا می‌کند، سود کسب کند. هنگام استفاده از مشتقات برای گمانه زنی در مورد حرکت قیمت یک دارایی اساسی، سرمایه گذار نیازی به داشتن دارایی یا نمونه کارها در دارایی اصلی ندارد.

بخش‌های کلیدی

• مشتقات اوراق بهاداری هستند که ارزش خود را از یک دارایی یا معیار اساسی دریافت می‌کنند.
• مشتقات معمول شامل قراردادهای آتی، فوروارد، اختیارات و مبادله است.
• بیشتر مشتقات در صرافی ها معامله نمی شوند و توسط موسسات برای جلوگیری از ریسک یا حدس و گمان در مورد تغییرات قیمت در دارایی اساسی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
• مشتقات قابل معامله در بورس مانند معاملات آتی یا اختیارات سهام، استاندارد شده‌اند و بسیاری از خطرات مشتقات بدون نسخه را از بین می‌برند یا کاهش می‌دهند.
• مشتقات معمولاً ابزارهای اهرمی هستند، که باعث افزایش خطرات و پاداش های احتمالی آن‌ها می‌شود.

اشکال رایج مشتقات

انواع مختلفی از مشتقات وجود دارد که می‌توانند برای مدیریت ریسک، سوداگری و استفاده از موقعیت استفاده شوند. مشتقات یک بازار رو به رشد است و محصولی را ارائه می‌دهد که تقریباً متناسب با هرگونه نیاز یا تحمل ریسک باشد.

قراردادهای آتی

قراردادهای آتی که به سادگی به عنوان معاملات آتی نیز شناخته می‌شوند توافقی بین دو طرف برای خرید و تحویل دارایی با قیمت توافق شده در تاریخ آینده است. معاملات آتی در بورس انجام و قراردادها استاندارد می‌شوند. معامله‌گران برای جلوگیری از ریسک خود و یا حدس و گمان در مورد قیمت یک دارایی اساسی از قرارداد آتی استفاده خواهند کرد. طرفین درگیر در معاملات آتی موظف به انجام تعهد خرید یا فروش دارایی اساسی هستند.

به عنوان مثال، بگویید که ۶ نوامبر ۲۰۱۹، شرکت A قراردادی را برای نفت با قیمت ۶۲.۲۲ دلار در هر بشکه خریداری می‌کند که در ۱۹ دسامبر ۲۰۱۹ منقضی می‌شود. این شرکت به این دلیل که در ماه دسامبر به نفت نیاز دارد و نگران است قیمت قبل از این‌که شرکت به خرید نیاز داشته باشد افزایش می‌یابد. خرید قرارداد آتی نفت ریسک شرکت را برطرف می‌کند زیرا فروشنده طرف قرارداد موظف است پس از انقضا قرارداد، نفت را با قیمت ۶۲.۲۲ دلار در هر بشکه به شرکت A تحویل دهد. فرض کنید قیمت نفت تا ۱۹ دسامبر ۲۰۱۹ به ۸۰ دلار در هر بشکه افزایش یابد. شرکت A می تواند تحویل روغن را از فروشنده قرارداد آتی بپذیرد، اما اگر دیگر نیازی به روغن نداشته باشد، می‌تواند موضوع قرارداد را قبل ازتاریخ انقضا نیز بفروشد و سود را حفظ کند.

در این مثال، این احتمال وجود دارد که هم خریدار آینده و هم فروشنده در معرض خطر ریسک‌پذیری قرار داشته باشند. اگرشرکت A در آینده به نفت احتیاج داشت و می خواست خطر افزایش قیمت در ماه دسامبر را با موقعیت طولانی در قرارداد آتی نفت جبران کند، فروشنده می‌تواند یک شرکت نفتی باشد که نگران کاهش قیمت نفت است و می خواهد با فروش یا ” کوتاه کردن” قرارداد آتی که قیمت آن را در ماه دسامبر تعیین می‌کند، این خطر را از بین ببرد. همچنین ممکن است فروشنده یا خریدار ( یا هر دو) طرف‌های آتی نفت، دلالان با نظر مخالف در مورد قیمت نفت ماه دسامبر باشند. اگر طرف های درگیر در قرارداد آتی دلالان بودند، بعید است که هر یک از آن‌ها بخواهند مقدمات تحویل چندین بشکه نفت خام را فراهم کنند. دلالان می‌توانند با بستن (خنثی کردن) قرارداد خود قبل از انقضا تاریخ قرارداد، به تعهد خود در خرید یا تحویل کالای اساسی پایان دهند.

به عنوان مثال، قرارداد آتی معاملات نفت West Texas Intermediate در CME نشان دهنده ۱۰۰۰ بشکه نفت است. اگر قیمت نفت از ۶۲.۲۲ دلار به ۸۰ دلار در هر بشکه برسد، معامله گر با موقعیت طولانی در قرارداد آتی ۱۷۷۸۰ دلار (۱۰۰۰X = 17780 دلار) سود کسب می کرد. معامله گر با موقعیت کوتاه در قرارداد ۱۷۷۸۰ دلار ضرر خواهد داشت.

تمام قراردادهای آتی با تحویل دارایی اساسی در انقضا تسویه نمی شوند. بسیاری از مشتقات بصورت نقدی تسویه می شوند، این بدان معنی است که سود یا زیان در تجارت صرفاً یک جریان نقدی حسابداری به حساب کارگزاری تاجر است. قراردادهای آتی که به صورت نقدی تسویه می‌شوند شامل بسیاری از معاملات آتی نرخ بهره، معاملات آتی شاخص سهام و سایر ابزارهای غیرمعمول مانند آینده های نوسانات یا آتی های هواشناسی هستند.

قراردادهای رو به جلو

قراردادهای فوروارد مشابه قراردادهای آتی هستند، اما در بورس معامله نمی‌شوند ، فقط فرابورس می‌شوند. هنگامی که یک قرارداد فوروارد ایجاد می شود، خریدار و فروشنده ممکن است شرایط، اندازه و روند تسویه حساب برای مشتقه را سفارشی کرده باشند. به عنوان محصولات فرابورس، قراردادهای پیش رو درجه بالاتری از خطر طرف مقابل را برای خریداران و فروشندگان به همراه دارند. خطرات طرف مقابل نوعی خطر اعتباری است به این دلیل که خریدار یا فروشنده قادر به انجام تعهدات مشخص شده در قرارداد نیست. اگر یکی از طرفین قرارداد ورشکسته شود، ممکن است طرف دیگر رجوع نکند و ارزش موقعیت خود را از دست بدهد. طرفین در یک قرارداد رو به جلو پس از ایجاد، می توانند موقعیت خود را با سایر طرفین جبران کنند، که می‌تواند با درگیر شدن معامله گران بیشتر در همان قرارداد، احتمال خطرات طرف مقابل را افزایش دهد.

مزایای مشتقات

همانطور که مثال‌های بالا نشان می‌دهد، مشتقات می‌توانند ابزاری مفید برای مشاغل و سرمایه‌گذاران باشند. آن‌ها راهی برای قفل کردن قیمت‌ها، جلوگیری از حرکات نامطلوب نرخ ها و کاهش خطرات – اغلب با هزینه محدود – فراهم می‌کنند. علاوه بر این ، مشتقات را اغلب می توان با حاشیه (یعنی با وجوه قرض گرفته شده) خریداری کرد که این امر حتی از هزینه کمتری نیز برخوردار است.

معایب مشتقات

از نظر منفی، ارزش‌گذاری مشتقات دشوار است زیرا براساس قیمت دارایی دیگر است. خطرات مشتقات فرابورس شامل ریسک‌های طرف مقابل است که پیش بینی یا ارزش گذاری آن‌ها نیز دشوار است. اکثر مشتقات نیز به تغییر در مقدار زمان انقضا، هزینه نگهداری دارایی اساسی و نرخ بهره حساس هستند. این متغیرها تطابق کامل ارزش یک مشتق با دارایی اساسی را دشوار می‌کند. همچنین، از آنجا که خود مشتق فاقد ارزش ذاتی است (ارزش آن فقط از دارایی اساسی حاصل می‌شود) در برابر احساسات بازار و ریسک بازار آسیب پذیر است. این امکان وجود دارد که عوامل عرضه و تقاضا بدون توجه به آنچه در قیمت دارایی اساسی اتفاق می‌افتد، باعث افزایش و کاهش قیمت یک مشتقه و نقدینگی آن شوند. سرانجام، مشتقات معمولاً ابزارهای اهرمی هستند و از هر دو روش با استفاده از کاهش اهرم استفاده می‌شود. گرچه می‌تواند نرخ بازده را افزایش دهد اما باعث می شود که ضررها با سرعت بیشتری افزایش یابد.

قرار داد حق فروش چیست؟

قرارداد فروش قراردادی است بین خریدار و فروشنده که شامل فروش و تحویل کالا، اوراق بهادار و سایر اموال شخصی است. در ایالات‌متحده، قراردادهای فروش داخلی توسط قانون تجارت یکنواخت اداره می‌شود. قراردادهای فروش بین‌المللی تحت کنوانسیون سازمان ملل در مورد قراردادهای فروش بین المللی کالا (CISG) است که به آن کنوانسیون فروش وین نیز می‌گویند. طبق ماده UUC2، قرارداد فروش کالاهای بیش از ۵۰۰ دلار برای اجرای آن باید کتبی باشد (UCC 2-201). فروش اوراق بهادار یک مورد خاص است که در ماده ۸ (UCC 8-319) پوشش داده شده است. برای قابل اجرا بودن قرارداد فروش اوراق بهادار باید صرف نظر از مبلغ مربوط به آن مکتوب باشد. برای فروش سایر اموال شخصی، حداقل ۵۰۰۰ دلار باید قبل از انعقاد کتبی قرارداد اجرایی درگیر شود. در غیر این صورت، توافق شفاهی به عنوان یک قرارداد الزام آور قابل اجرا است.

چگونه می‌توانم قرارداد فروش بنویسم؟

• قرارداد را عنوان کنید و مقدمه ای بنویسید.
• قسمت اطلاعات تماس را بنویسید.
• معامله را شرح دهید.
• قسمت انتظارات خریدار را بنویسید.
• قسمت انتظارات فروشنده را تکمیل کنید.
• بخش تأییدیه یا بخشی را که هر دو طرف در آن امضا می‌کنند ارائه دهید.

سخن آخر

قرارداد فروش یک معامله بین خریدار و فروشنده را برای اهداف قانونی و نگهداری سوابق ثبت می‌کند. قراردادها را می‌توان نوشت، اما هر خریدار که هزینه کالا یا خدمات را در محل پرداخت می‌کند، به طور خودکار با شرایط قرارداد فروش موافقت می‌کند. حال که با قراردادهای اختیار معامله و قرارداد مشتقه و… آشنا شدید یک گام بزرگ دیگر در آموزش بورس برداشته‌اید. نظر شما در خصوص این قراردادها چیست؟ سوالات، نظرات، پیشنهادات و انتقادات خود را در قسمت نظرات با ما به اشتراک بگذارید.

برای یادگیری “ابزار مشتقه” مسیر زیر را به شما پیشنهاد می‌کنیم:

اختیار خرید (Call option)

آپشن بیت کوین چیست ؟

1- آپشن بیت کوین چیست ؟

قرارداد آپشن نوعی از قرار دادهای مشتقه می باشد که به دارنده آپشن این اختیار را می دهد (نه اجبار) که بتواند در محدوه یک قیمت خاص و زمان از پیش تعیین شده یک دارائی را خرید و فروش کند .

در حالیکه اصطلاح قرار دادهای مشتقه این معنی را در ذهن تداعی می کند که این قرار دادها ابزارهای پیچیده مالی هستند که در لابراتوارهای وال استریت ساخته و پرداخته شده اند ، قراردادهایی مشابه آپشن حداقل از زمان یونان باستان برای معامله محصول زیتون مورد استفاده قرار می گرفت و بر اثر مبادلات فرهنگی به سایر نقاط جهان هم سرایت کرد مثلا در قرن هفدهم مبادله برنج در مرکز مبادله برنج توجیما در ژاپن بوسیله این نوع قرار دادها انجام می شد.

امروزه میزان مشارکت قراردادهای آپشن در معاملات بازارهای جهانی طبق ارزیابی های به عمل آمده ۵۰۰ میلیارد دلار می باشد . حال چرا قرار دادهای آپشن چنین سابقه طولانی و نقش کلیدی را در بازارهای مالی دارند و افزایش قرادهای آپشن بیت کوین برای رمز ارزها چه ارزشی دارد.

در سطوح فردی قرار دادهای آپشن به فعالان بازار امکان کسب درآمد ، انجام معاملات شرطی و حفظ موقعیت خود را بویژه در دل نوسانات بازار می دهد . قرار داد آپشن شامل یک فروشنده آپشن (اختیار) و یک خریدار آپشن می باشد .

خریدار آپشن مبلغی را به عنوان وثیقه (premium) به فروشنده پرداخت می کند که بر اساس ملاحظاتی چون قیمت اعمالی (قیمت فعلی در مقابل قیمت آینده) ، زمان انقضاء و نوسانات مورد انتظار قیمت محاسبه می شود . فروشنده نیز مبلغ وثیقه را به عنوان درامد معامله برای خود برمی دارد .

قرار دادهای اختیاری بیت کوین

هنگامی که این قراردادها در معاملات بیت کوین به کار گرفته می شوند دارای مزایای فراوانی برای بسیاری از فعالان اکوسیستم می‌باشد ، کسانی که بیت کوین های خود را برای مدتی طولانی حفظ کرده‌اند و همچنین استخراج کنندگان آن میتوانند به گونه ای موفقیت‌آمیز موقعیت خود را حفظ کنند و از طریق فروش آنها در معاملات آپشن (اختیاری) به سود برسند . بورس بازان نیز قادرند هزینه‌های خود را در بازارهای نزولی کاهش داده واز این طریق به سود رسیده یا آن را افزایش دهند.

از منظر کلی بازار، معاملات آپشن برای سلامت بازار حیاتی و حائز اهمیت می باشد. طبق یک تجزیه و تحلیل تجربی که توسط مجله journal of finance صورت گرفت ، تنوع گزینه های معاملات آپشن برای یک دارایی به کاهش گستردگی ، افزایش عمق قراردادها ،حجم ، فراوانی و اندازه تراکنش ها منتهی می شود و بطور کلی نتایج به دست آمده بیانگر این هستند که کارکردهای معاملات آپشن موجب بهبود کیفیت بازارهای سهام پایه می‌شود.به عبارت دیگر آپشنن های بیت‌کوین می‌تواند به نفع تمام اکوسیستم باشد خواه فرد خاصی از آنها استفاده کند یا خیر.

۲- اصول مقدماتی آپشنخرید و فروش ، اختیار خرید، اختیار فروش

قراردادهای آپشن عمدتاً به دو صورت بسته می شود: اختیار خرید (call option) و اختیار فروش (put option) .

اختیار خرید به خریدار این اجازه را می‌دهد که سهام پایه ای را به قیمت توافقی (قیمت قرار داد) خریداری کند ، حال آنکه اختیار فروش به خریدار آپشن این امکان را می دهد که یک دارایی پایه را به قیمت توافقی (قیمت قرارداد) به فروش برساند .

قراردادهای اختیار خرید و فروش اهرم های قدرتمندی را برای فروشنده و خریدار اختیار فراهم می کند که دارایی خود را معامله کند یا آن را حفظ کند . در اغلب موارد دارنده اختیار خرید هنگامی سود می برد که قیمت دارای پایه از قیمت قرارداد بیشتر شود و دارنده اختیار فروش هنگامی به سود می رسد که قیمت فعلی دارایی کمتر از قیمت قرارداد باشد.

اما بهتر است تا نگاه عمیق تری به چگونگی کارکرد هر قرارداد برای هر یک از از طرفین آن داشته باشیم.

Long Call : قرارداد اختیار خرید با انگیزه افزایش قیمت در آینده

شخص معامله گری که یک اختیار خرید خریداری می کند معتقد است که قیمت دارایی پایه افزایش خواهد یافت . در حالیکه معامله گران به سادگی توانایی خرید یک دارایی را به طور کامل دارند اما آنها متعاقباً خود را به طور کامل در معرض خطرات ناشی از کاهش قیمت دارایی قرار می دهند که این مخاطرات در مورد دارایی هایی با ویژگی نوسان زیاد قیمتی به مراتب زیانبار تر است. اما هنگامی که یک قرارداد خرید اختیاری منعقد می شود خطر احتمالی فقط از دست دادن مقدار پولی را که بابت ودیعه قرارداد پرداخت شده را تهدید می کند. اما به هر حال سود بالقوه خریدار عبارت است از تفاوت قیمت فروش فعلی که می بایستی بالاتر از قیمت توافقی باشد به علاوه مبلغ وثیقه اولیه که از قیمت واقعی کسر می گردد . برای مثال اگر قیمت توافقی ۱۰۰ دلار و ودیعه پرداختی ۱۰ دلار باشد و دارایی به قیمت واقعی بفروش برسد سود ده دلار خواهد بود.

Short Put : فروش سهام اختیار فروش با انگیزه افزایش قیمت

برای معامله گرانی که معتقدند قیمت دارایی افزایش خواهد ، یافت آپشن دیگری تحت عنوان اختیار فروش وجود دارد ، هنگام فروش یک اختیار فروش ، معامله گران توافق می‌کنند که یک دارایی پایه را در قیمت توافقی خریداری کنند به شرط آنکه خریداران از اختیار خود برای فروش استفاده کنند ، اگر قیمت جاری دارایی بیش از قیمت قرارداد باشد خریداران از فروش دارایی امتناع می کنند و در این صورت فروشنده اختیار از تصاحب مبلغ ودیعه سود خواهد برد.

Long Put : خرید یک اختیار فروش با هدف کاهش قیمت

اگر معامله گران یک دارایی با کاهش قیمت‌ها مواجه شوند احتمالاً به دنبال خرید یک اختیار خرید خواهند بود که به آنان این اختیار را می‌دهد که در قیمت توافقی اقدام به فروش نمایند برعکس زمانیکه مجبورند معامله خود را با هدف ضرر کمتر ببندند همانند وضعیت Long Call که در بالا ذکر شد ، باعث می شود خطر از دست دادن وثیقه پرداختی بابت قرارداد محدود شود.

هنگامی که اختیار خرید خریداری می شود در صورتی خریداران به سود خواهند رسید که مجموع قیمت جاری ودیعه پرداختی کمتر از قیمت توافقی قرارداد باشد . به عنوان مثال قیمت توافقی ۱۰۰ دلار باشد و با پرداخت ۱۰ دلار و قیمت واقعی ۹۰ دلار در این صورت معامله سر به سر خواهد شد (نسبت سود و زیان) ، و هر آنچه زیر این قیمت باشد سود خواهد بود.

Short Call : فروش اختیار خرید پیش بینی کاهش قیمت

نوع آپشن دیگر برای معامله گران که پیش بینی کاهش قیمت را دارند فروش اختیار خرید می باشد ، در هنگام فروش یک اختیار خرید ، معامله گران توافق می‌کنند که یک دارایی پایه را در صورتی که خریدار آن از اختیار خود استفاده نمایند به قیمت توافقی قرارداد به فروش برسانند . مانند وضعیت short put که در بالا گفته شد ، هدف این استراتژی به دست آوردن مبلغ ودیعه قرارداد اختیار در زمانی است که خریداران نمی خواهند از اختیار خود استفاده کنند . این حالت زمانی اتفاق می افتد که قیمت نقدی از قیمت توافقی کمتر باشد. اگر قیمت جاری بیش از قیمت توافقی باشد ، فروشنده اختیار خرید باید دارایی خود را با تخفیف به فروش برساند . این استراتژی به طور گسترده ای برای پوشش قسمتی از استراتژی اختیار فروش مورد استفاده قرار می گیرد همانگونه که در نمودار پایین شرح داده شده است.

۳- استراتژی های معاملاتی آپشن : سودگیری در بازارهای کاهشی و افزایش

در حالیکه آپشن ها می توانند صرفاً در سرمایه‌گذاری سوداگرانه مورد استفاده قرار گیرند بسیاری از مدیران موفق سرمایه از قراردادهای آپشن به طور موثری برای کاهش ریسک و افزایش درآمد بالقوه خود بهره می برند و با ترکیبی از چهار نوع قرارداد اختیاری که در بالا ذکر شد و دو روش پایه ای معاملات سهام (long&short) سرمایه گذاران می توانند یکسری استراتژی های پیچیده و ماهرانه بیافرینند که باعث به حداکثر رسیدن به درآمد آنها می‌شود . قدرت واقعی معاملات آپشن به کارگیری انتزاعی و جداسازی آن ها نیست ، بلکه وقتی آنها به عنوان بخشی از یک استراتژی بزرگتر در نظر گرفته می شوند تاثیر خود را نمایان می سازند. وقتی در یک مجموعه به کار گرفته می شوند آنها قدرت ریسک پذیری خطرات احتمالی سرمایه‌گذار را با به وجود آوردن نوعی توان ریسک پذیری ویژه، کاهش زیان ، کسب درآمد و خلق سودهای قابل پیش‌بینی متناسب کنند.

همانگونه که پیشتر گفته شد ، یکی از رایج ترین استراتژی های اختیار covered call می‌باشد . در این روش سرمایه گذاران با دارایی مواجه هستند که مدت زمان زیادی در حالت افزایش بوده ولی افزایش قیمتی قابل توجهی را در آینده نزدیک برای آن تصور نمی کنند ، برای اینکه دارایی همچنان توان سودآوری داشته باشد معامله گران یک قرارداد اختیار فروش و برای آن دارایی می بندند ، در نتیجه مقداری درآمد در قالب ودیعه به دست می آید . به احتمال زیاد این شیوه بسیار رایج می باشد مانند آنچه که در مورد استخراج کنندگان بیت کوین شاهد بودیم که از طریق فروش محصول خود در بازارهای آتی برای محصولشان نوعی پوشش ریسک بدون هزینه ایجادمی‌کردند . حال استخراج کنندگان بیت کوین می‌توانند یک اختیار خرید ۳۰۰ دلاری را به قیمت توافقی به فروش برسانند که به آنها این امکان را می دهد که به استخراج بیت کوین ادامه دهند و این در حالی است که آنها هنوز قادرند حتی در صورت افزایش قیمت هم به سود برسند .

یک استراتژی مشابه برای مسئولیت سرمایه گذاریهای بلندمدت خرید یک اختیار فروش ساده از طریق مدیریت ریسک می باشد. برخلاف استراتژی covered call که افزایش ارزش سرمایه گذاری را در صورت استفاده از اختیار و فروش دارایی محدود می کند ، یک اختیار فروش محافظت شده به لحاظ ریسک یا (protective put) به دنبال محدود کردن زیان های ناشی از کاهش و افزایش ارزش آن می باشد . در این حالت معامله گران یک اختیار خرید را بر روی یک سرمایه گذاری بلند مدت خریداری می کنند تا با محدود کردن افزایش حد ضرر به اندازه مبلغ پرداختی بابت اختیار فروش از زیان های بالقوه جلوگیری کنند . اگر سرمایه‌گذاران در معرض افزایش مخاطرات سرمایه گذاری در یک بازار نزولی باشند و یک روند صعودی قوی را پیش بینی کنند ، آنها ممکن است به دنبال خرید یک اختیار فروش حفاظت شده با ودیعه ۲۰۰ دلار و قیمت توافقی ۶ هزار و ۵۰۰ دلار باشند تا احتمال زیان را محدود کنند . به ویژه با توجه به اصل تساوی در اختیار خرید و فروش در مراحل آغازین بازار اختیاری بیت کوین این امکان وجود دارد تا بتوان فرصت انجام معاملات سودآور را به دست آورد این اصول بیانگر این مفهوم اند که تفاوت بین اختیار خرید و فروش تاریخ انقضا و قیمت توافقی معادل است با تفاوت قیمت فروش جاری و قیمت توافقی که از ارزش فعلی دارایی کسر می شود .

ارزش اختیار خرید = C

ارزش اختیار فروش =P

قیمت جاری فروش = S

قیمت توافقی قرارداد = K

مقدار تخفیف =D می باشد .

اگر این معادله صحیح نباشد فرصت خوبی برای معامله گران برای انجام یک معامله سودآور به وجود آمده است بالاخص دراین روزهای آغازین بازارهای اختیاری.

۴- قوانین قیمت گذاری های آپشن: چرا آپشنهای بیت کوین خیلی گرانند

نرخ قرارداد اختیاری که تحت عنوان وثیقه یا پریمیوم شناخته می شود توسط بازار و بر اساس ترکیبی از ارزش های ذاتی و درونی و ارزش های خارجی دارایی تعیین می شود . ارزش ذاتی عبارت است از تفاوت قیمت فروخته شده و قیمت توافقی که فقط در صورت مثبت بودن (سود) برای دارنده اختیار معامله معنی و ارزش پیدا می‌کند. زمانی که اختیار معامله برای خریداران سودمند نباشد ، در این حالت گفته می‌شود که دارای فاقد ارزش ذاتی میباشد و تنها دارای ارزش خارجی از قبیل ارزش زمانی قیمت توافقی قرارداد و نوسان قیمت می باشد..

در حالی که عوامل فراوان و فرمولهای پیچیده ی ارزش گذاری برای محاسبه ارزش قراردادهای اختیاری بکار گرفته می‌شود ، برخی از این اصول و روش ها نسبتاً ساده می باشد . اگر دارنده اختیار با بکارگیری حق خود و انجام معامله درآمد اختیار خرید (Call option) داشته باشد در این حالت این اختیار را دارای ارزش ذاتی میدانند که به اصطلاح گفته می‌شود این اختیار سود یا (پول) دارد.

ارزش گذاری یک قرارداد اختیاری سودمند آسان تر است چون ارزش ذاتی دارایی برای ارزش گذاری آن به کار گرفته شده است ، ارزش جانبی و عارضی آن بر اساس عملکرد هایی نظیر میزان ریسک پذیری ارزش زمانی و نوسان قیمت دارایی به دست می آید. به عبارت دیگر قرارداد آپشنی که در برادرنده سود نباشد ارزش ذاتی ندارد بنابراین ارزش آن صرفاً و به طور کامل به میزان ارزش خارجی آن بستگی دارد. ودیعه یا همان مبلغ پرداختی اولیه قرارداد اختیاری مانند کارمزد ریسک‌پذیری فروشنده است برای فروش اختیار پس جای تعجب نیست که یک دارایی با نوسان شدید قیمتی همچون بیت کوین با چنان مبالغ بالایی خریداری میشود.

۵- اقبال عمومی و پیشرفت های جدید

در طول سالیان گذشته درکنار شفاف‌سازی برخی از قوانین و مقررات سازمان های جدید مبادلات و قراردادهای اختیاری بیرون آمده و پدیدار شده اند . همانگونه که در بالا ذکر شد قرارداد های آپشن برای بهبود بازار سرمایه و مدیریت جایگاه افراد در بازار ضروری و لازم است. همچنین اینگونه ابزارها برای جذب هرچه بیشتر سرمایه‌گذاران و موسسات بزرگ حرفه‌ای و سطح بالا ضروری اند . تعدادی از پلتفرم ها در سطح جهان برای پاسخگویی به نیازهای معامله‌گران در معاملات اختیاری ایجاد شده‌اند و حتی به نظر می رسد تصویب لوایح و مقررات مربوط که در هیئت مدیره CFTC (کمیسیون معاملات آتی کالا) در حال انجام است و به شرکت های ledgerx، CMEgroup و Bakkt اعطا می شود به زودی رونمایی خواهد شد.

۶- کجا و چگونه معاملات اختیاری (آپشن) بیت کوین را انجام دهیم:

در حال حاضر مراکز متعددی وجود دارند که علیرغم موافقان و مخالفان متعدد، کارمزدهای متفاوت، محدودیت های جغرافیایی ، محدودیتهای سرمایه‌ای و تجارب متفاوت معامله گران درآنجا به انجام معاملات اختیاری بیت کوین اشتغال دارند . امروزه تعداد زیادی از مکان های عمومی که معاملات اختیاری بیت‌کوین در آنها انجام می‌شود در دسترس عموم قرار دارند مانندDerbit,Ledgerx,IQ option,Bakkt,Quedexو درآخر هم Okex . با این وصف هر یک از آنها به نوبه خود دارای طرفداران و منتقدان خاص خود هستند که باید در رابطه با نیازهای خاص مالی ارزیابی و مورد توجه قرار گیرند.

از آنجا که اوکی اکسچینج اولین ارائه دهنده پلتفرم هایی است که به معامله‌گران این امکان را می اختیار خرید (Call option) دهد که نه تنها قراردادهای اختیاری راخریداری کنند بلکه بتوانند انها را نیز بفروش برسانند ، پلتفرم جدید این شرکت ارزش بررسی و آزمودن را دارد.

همانگونه که در استراتژی های مطروحه در بالا ذکر شد ، توانایی فروش قراردادهای اختیاری اغلب یکی از عناصر کلیدی در استراتژی های پایه ای و پیشرفته اینگونه قراردادها می باشدو این به مفهوم آنست که قراردادهای اختیار ی بیت کوین در اوکی اکسچنج احتمالاً به ابزارهای قدرتمند جد یدی برای معامله‌گران اختیار خرید (Call option) تبدیل خواهد شد.

آنها همچنین اولین کسانی هستند که تمامی کسب و کارهای مشتری به مشتری(C2C)،نقدی ،آتی ، قراردادهای دائمی(perpetual swaps) وقرارداد های اختیاری را به طور یکجا میزبانی می‌کنند که آن را به صورت یک تجربه ارزنده برای تمامی استراتژی های معامله گری و کاهش ریسک در آورده است.

از جنبه تکنیکی و فناوری آن ها یک سیستم قدرتمند ضد هک (دسترسی غیر قانونی) ، تسویه با ارزهای دیجیتال ، قیمت مشخص شده در زمان تسویه ، قیمت تسویه و پشتیبانی تمام وقت از رابط کاربری معاملات را ارائه کرده اند.به طور کلی ما شاهد یک روند مستمر پیشرفت و توسعه در زیرساخت های مالی ارزهای رمزنگاری شده هستیم و معامله گرانی که از این ابزارها به طور موثری استفاده می کنند می توانند نحوه عملکرد خود را را بهبود بخشیده و در معاملات خود پیشرفت نمایند.

اختیار خرید (Call option)

به گزارش پایگاه خبری بازار سرمایه (سنا)، از آنجا که اوراق گواهی سپرده نفت خام به عنوان فروش اموال و دارایی خواهد بود، ایجاد بدهی نمی‌کند و به عنوان ابزاری کارا در راستای استقلال مالی پالایشگرها بر اساس مکانیزم و بازاری که برای این اوراق تعریف می‌شود، تلقی می‌شود.

در سال‌های گذشته، به‌دلیل تشدید تحریم‌های بین‌المللی، فروش نفت ایران کاهش خیره‌کننده‌ای داشت. از طرف دیگر، کشورهای خریدار نیز با بهانه‌جویی و توسل به تحریم، تلاش کردند از پرداخت بدهی‌های خود به ایران سر باز زنند؛ موضوعی که انباشت و بلوکه شدن درآمد و دارایی‌های ایران در کشورهای مختلف به‌ویژه کشورهای شرق آسیا از جمله کره و ژاپن را به‌دنبال داشت.

بدهکاران به ایران از جمله هند و چین، در بهترین حالت بدهی خود را با تهاتر کالا پرداخت می‌کردند که این موضوع جدای از آنکه مایحتاج کشور را تأمین نمی‌کرد، اسباب ناترازی ارزی کشور را به‌دنبال داشت.

مسائل عنوان‌شده منجر به آن شد که دولت سیزدهم و وزارت نفت به فکر تحولی در این عرصه باشند و رویه غلط تجمیع درآمدهای حاصل از فروش نفت و تهاتر مجموع آن با کالا را کنار بگذارند. تنوع‌بخشی به بازارها، یافتن بازارهای جدید، ورود به بازار به‌واسطه دستگاه‌ها و افراد حقیقی و حقوقی مختلف ، بعضی از راهکارهای وزارت نفت برای فروش نفت خام است.

در همین راستا، وزارت نفت در کنار سایر برنامه‌ریزی‌ها و سیاست‌گذاری‌ها موضوع فروش نفت در قالب مدلی جدید با نام اوراق سپرده کالایی نفت خام را در برنامه دارد.

به گفته مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران، محسن‌ خجسته‌مهر، در صورت نهایی شدن و تصویب آن در دولت، اوراق گواهی سپرده کالایی نفت خام‌ در بورس عرضه می‌شود و سهامداران می‌توانند آن را خریداری کنند. با توجه به اینکه بهای این اوراق متناسب با قیمت جهانی نفت است، امید می‌رود استقبال خوبی از آن در بورس انرژی شود و از آنجا که ماهیت فیوچری دارد، جذابیت‌های خاص خود را برای خریداران خواهد داشت.

در همین راستا، خبرنگار پایگاه خبری بازار سرمایه (سنا) با سید امیرحسین اعتصامی، رئیس گروه مالی اسلامی سازمان بورس و اوراق بهادار و کارشناس ارشد قراردادهای بین‌الملل نفت و گاز در ارتباط با اوراق گواهی سپرده نفت خام به گفت‌وگو نشست.

«اوراق گواهی سپرده نفت خام»؛ ابزاری بر مبنای تامین مالی مبتنی بر سرمایه و نه بدهی

رئیس گروه مالی اسلامی سازمان بورس با اشاره به موضوع چالش‌برانگیز فروش نفت و تامین مالی دولت و زیرمجموعه‌های آن از طریق فروش نفت به «سنا» گفت: این موضوع در دولت پیشین نیز مطرح بوده است. در دولت قبل، فروش نفت و تامین مالی دولت از فروش نفت، با عنوان اوراق سلف موازی استاندارد مطرح شده بود.

او با بیان اینکه اوراق سلف موازی استاندارد بر خلاف ماهیتش، در بازار از جمله ابزارهای تامین مالی مبتنی بر بدهی قلمداد می‌شود، تصریح کرد: انتشار این اوراق به لحاظ ساختاری یک نوع بدهی برای دولت ایجاد می‌کند چرا که این اوراق منظم به دو اختیار خرید و فروش (call & put option) هستند. به بیانی دیگر، چنانچه این اوراق انتشار می‎‌یافت، از جمله اوراق بدهی محسوب می‌شد و از آنجا که بر مبنای فروش واقعی و تامین مالی مبتنی بر سرمایه نبوده، برای دولت بدهی ایجاد می‌کرد.

اوراق سلف موازی استاندارد نفت، منجر به افزایش بدهی‌های دولت می‌شد و به نوعی یک ابزار تورمی تلقی می‌شد. سیدامیرحسین اعتصامی با اشاره به آنچه که اکنون در دولت جدید در ارتباط با تامین مالی از مسیر فروش نفت مد نظر است، عنوان کرد: در دولت فعلی، انتشار اوراق گواهی سپرده نفت خام مطرح شده است؛ این اوراق از جمله اوراق بدهی به‌شمار نمی‌روند. بنابراین، آنها، گواهی سپرده هستند که به قیمت روز به فروش می‌رسند.

او با بیان اینکه اوراق گواهی سپرده نفت خام می‌توانند به صورت ارزی نیز طراحی و منتشر شوند، گفت: در صورت تحقق این امر، این اوراق می‌توانند به نوعی جذب ارز برای دولت و عرضه ارز توسط اشخاص حقیقی و حقوقی در بازار سرمایه باشد.

این کارشناس ارشد قراردادهای بین‌الملل نفت و گاز با بیان اینکه اوراق گواهی سپرده نفت خام می‌توانند به گونه‌ای طراحی شوند که قابلیت تحویل داشته باشند، افزود: نکته مهم در این اوراق، تعریف درست بازیگران این بازار است؛ به بیانی دیگر، در کنار راه‌اندازی این اوراق لازم است بازیگران قوی و پرقدرتی نیز برای نقدینگی این بازار وجود داشته باشد.

او ادامه داد: در همین راستا، می‌توان پالایشگاه‌ها و پالایشگرها را در این زمینه به عنوان اشخاص حقوقی که خریدار نفت داخل هستند، وارد کرد. با ورود این اشخاص حقوقی، افزایش نقدشوندگی در این بازار و همچنین ایجاد مکانیزم استقلال مالی شرکت‌های پالایشی امکان‌پذیر می‌شود.

رئیس گروه مالی اسلامی سازمان بورس بااشاره به مکانیزم فروش نفت خام اظهار کرد: طراحی گواهی سپرده نفت خام، می‌تواند به چند حالت باشد؛ اگرچه طراحی نهایی این اوراق هنوز به پایان نرسیده است، اما از آنجا که این اوراق در قالب گواهی سپرده خواهند بود، تبدیل به ابزار بدهی و در نتیجه، تورم نمی‌شوند و همچنین نقدینگی را از سطح جامعه جذب می‌کند.

او اوراق گواهی سپرده نفت خام را با توجه به قیمت‌ نفت طی سال‌های اخیر، یک ابزار جذاب برای سرمایه‌گذاران برشمرد و گفت: قیمت نفت، به ویژه در یک سال اخیر، از رشد چشمگیری برخوردار بوده و تثبیت این قیمت ها و ادامه رشد برای آن پیش‌بینی می‌شود و طبیعی است چنانچه جذب نقدینگی مناسبی در این حوزه صورت پذیرد، می‌تواند بازدهی دلاری مناسبی را به همراه داشته باشد.

اعتصامی با بیان اینکه در بازار سرمایه کشور، ابزار دلاری که با حجم‌های بالا منتشر شود، وجود ندارد، ابراز کرد: وجود ابزارهایی همچون گواهی سپرده سکه طلا نمی‌تواند به عنوان ابزار جذب نقدینگی با حجم‌های بالا مورد توجه قرار بگیرد؛ اما نفت خام از این پتانسیل برخوردار است که جذب نقدینگی بالایی را به صورت ارزی یا ریالی داشته باشد.

او ادامه داد: اگر این اوراق به صورت ریالی منتشر شود از آنجا که میان قیمت‌های نفت و دلار در بازه‌های زمانی بلندمدت به عنوان دو ابزار سرمایه گذاری، همبستگی منفی وجود دارد، بنابراین، اوراق گواهی سپرده نفت خام به صورت ریالی می‌تواند از ثبات و پایداری بیشتری برخوردار باشد.

این کارشناس ارشد قراردادهای بین‌الملل نفت و گاز با اشاره به مکانیزم تحویل اظهار کرد: تحویل می‌تواند به پالایشگاه‌ها انجام شود یا به صورت صادراتی به اشخاصی که شرکت ملی نفت صلاحیت آنها را برای صادرات در حجم‌های مشخص تایید می‌کند، انجام شود. به بیانی دیگر، گواهی سپرده نفت خام در حجم‌های مشخصی برای افراد صاحب صلاحیت از قابلیت صادرات برخوردار خواهد شد. از این منظر، خواسته شرکت ملی نفت برای حضور اشخاص حقیقی یا حقوقی صاحب صلاحیت برای فروش نفت، می‌تواند محقق شود.

او ادامه داد: چنانچه قابلیت تحویل برای پالایشگاه‌های داخل کشور باشد، مکانیزم این امر به صورت مستقل خواهد بود تا پالایشگرها خود بتوانند از طریق تهاتر حسابی که با شرکت ملی نفت دارند نفت خام را تحویل بگیرند. بنابراین، این ابزار وسیله‌ای برای استقلال مالی برای شرکت‌های پالایشی خواهد بود.

رئیس گروه مالی اسلامی سازمان بورس با بیان اینکه استقلال مالی شرکت‌های پالایشی یکی از معضل‌های جدی این دست از شرکت‌ها است، اذعان کرد: شرکت‌های پالایشی به صورت استقلالی عمل نمی کنند؛ این شرکت‌ها در حساب‌های خود نفت خام را دریافت می‌کنند و سپس به صورت تهاتری با فرآورده‌های نفتی بدهی‌های خود را تهاتر می‌کنند.